DE EERSTE KEER

DE EERSTE KEER

Nee het is niet wat je denkt, niet die eerste keer. Ik heb het over alle eerste keren die je baby/peuter doet of doormaakt: eerste keer omdraaien, eerste keer kruipen, eerste tandje, eerste woordje, eerste stapjes, ...

Ik heb twee kindjes en bij het eerste waren wij telkens dolenthousiast bij elke eerste keer, ik kon er uren door glimlachen. Onze zoon is geen wonderkind, maar was toch vrij "kwik" en kon al snel kruipen, rechtstaan, woordjes zeggen, ... Mega fier was ik (en nog steeds hoor).

Bij een tweede (en volgende) kindje had ik gedacht dat dat enthousiasme misschien wat getemperd zou zijn, je hebt het immers allemaal al eens meegemaakt en weet al wat meer wat er gaat komen. Althans dat dacht ik. Je vergeet snel merk ik, je moet zoveel momenten onthouden, gelukkig schreef ik dat allemaal op in het boekje van kind en gezin, een tip! 

Maar niets is minder waar hoor, die blijheid blijft. Nu bijvoorbeeld met onze dochter sprong ik een gat in de lucht toen ik merkte dat ze haar eerste tandje kreeg! Ik begon zelfs spontaan te roepen naar mijn man! En hij deed uiteraard volledig mee en kwam direct voelen! Al was het er nu misschien wel een beetje over, onze reactie... Onze dochter is wat trager: ze is nu bijna 1 jaar maar veel eerste keren hebben we nog niet gehad. Ze heeft dus nog maar pas haar eerste tandje dat doorkomt, ze kruipt niet (ze is een poepschuiver), rolt niet, staat niet recht, stapt uiteraard nog niet, ... Gelukkig zegt ze wel al wat woordjes zoals mama, papa, kijk (of iets wat daar op trekt) en iets in de zin van "boeh" wat volgens mij "broer" wil zeggen :) 

Ik maak me geen zorgen want je ziet dat ze het goed doet en dat ze evolueert. Ieder op zijn eigen tempo dus ik laat haar zelf haar weg zoeken. We hebben geduld en kijken verder geboeid toe naar onze oogappels hun eerste keren! Want elke eerste keer, van eender het hoeveelste kindje dat het ook is, blijft gewoon héél bijzonder!

Zaten jullie ook zo te supporteren bij een eerste keer? En welke eerste keer blijft je zeker bij? Vergelijken jullie ook (onbewust) je kindjes?